Vaak of meestal kunnen we prima uitleggen wát we doen en ook hóe we doen maar de belangrijkste vraag is: waarom doen we de dingen we doen? Want dat is je drive, je intrinsieke motivatie.

Ook ik had even tijd nodig om mijn eigen waarom vraag te beantwoorden, terwijl die in de basis vrij makkelijk te beantwoorden is: Al zolang ik me kan herinneren, kan ik niet tegen onrecht en oneerlijkheid. Daarnaast geloof ik dat ieder mens talenten heeft en een oplossingsgericht vermogen. Als manager had ik al vrij snel in de gaten dat je kun managen vanuit vertrouwen en uit wantrouwen. Ik koos het eerste en dat leverde veel moois op.

Ook had ik een moeder die me vaak zei: Je hebt geluk dat je wiegje in Nederland stond en dat ís ook zo.

Ik heb altijd aandacht gehad voor de mensen om me heen en waar ik kan, spring ik voor mensen in de bres of help ik waar mogelijk. Dat verklaart wellicht waarom ik jarenlang buddy was van een paar mensen en waarom ik zo’n 20 jaar vrijwilliger ben geweest voor Amnesty International, afdeling Edam-Volendam.

Dit onbetaalde (maar vaak ook onbetaalbare) werk gaf me zoveel voldoening en was een mooie aanvulling op mijn betaalde baan in de kinderopvang. En toch ging het na 20 jaar knagen: daar waar ik de minste tijd aan besteedde, gaf me het meeste voldoening.

De jaren in de kinderopvang koester ik, net als de jaren dat ik vrijwilligerswerk deed in Afrika en het viel samen toen ik mijn betaalde inruilde voor Make the next step.

Make the next step helpt de mensen in Uganda graag vooruit, vanuit hun eigen ideeën en zet daarbij eigen ervaring in (hulp bij het maken van een begroting en een tijdpad) Omdat ik niet geloof in zomaar iets cadeau doen (dat zorgt ervoor dat mensen zich slachtoffer kunnen gaan voelen) is het element pay it forward en een klein element van pay it back belangrijk bij het werk dat ik in Uganda doe.

‘er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht’ (Mahatma Ghandi)

‘we kunnen niet iedereen helpen, maar iedereen kan iemand helpen (Anne Frank)