Management Nederland

Ik rolde per ongeluk de kinderopvang in, zeg ik wel eens.
Ik deed de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk (toen Agogisch Werk) als opstap naar de studie Maatschappelijk Werk en in mijn derde leerjaar, bedacht ik me ineens:
Huh, maar dan ga ik mensen van achter een bureau helpen?
Dát zag ik niet voor me dus ik besloot eerst maar een baan te vinden en onderwijl zou ik nadenken over welke studie ik zou gaan doen.

Ik ga nieuwe uitdagingen aan
Ik begin in de buitenschoolse opvang en zet daar voor een stichting samen met een collega een bso op, in Amsterdam Noord.
Na een tijdje begint er routine in mijn werk te komen en word ik gevraagd om een andere bso op te zetten.
En zo gaan er wat jaren voorbij: ieder moment dat ik dacht: Hmm…er begint routine in mijn werk te komen, werd ik gevraagd om iets anders te gaan doen.

De ander ziet een leider in mij
Rond het jaar 2000 maakt de kinderopvang de slag van subsidie afhankelijk naar commercieel.
Daardoor gaat de organisatie op zoek naar een manager kinderopvang maar hoeveel sollicitatiegesprekken mijn operationeel manager (die ik twee dagen per week ondersteun) en ik ook voeren, er is geen geschikte kandidaat.
Dan besluit mijn operationeel manager om een opleiding te volgen zodat zij de functie van manager kinderopvang kan vervullen en de functie van operationeel vrij komt waar we mogelijk wel een kandidaat voor kunnen vinden.
Ik vind het een goed plan.
De volgende dag zegt ze: En wanneer ga je je interesse kenbaar maken?
Huh? Ik? Zo had ik het niet bekeken en ik denk er kort en goed over na.
Ik besluit dat dit een cadeau is met strikken en linten dat in mijn schoot wordt geworpen en zeg “ja”.
Ik volg negen maanden de opleiding leidinggeven in kindercentra en stap in de wereld die managen heet en ben verantwoordelijk voor 16 locaties bso in Amsterdam Noord.
Dat hou ik een jaar of drie vol en toen kukelde ik in een burn out en zat een aantal maanden thuis.
Een pijnlijke en leerzame periode die veel indruk op me maakte.

Ik bouw op meerdere plekken
Ik keer terug in mijn functie met minder locaties en door een fusie en een overname, werk ik in diverse stadsdelen in Amsterdam.
Daar heb ik altijd een aantal bso locaties die ik aanstuur en iedere keer dat de locaties stáán, zeg ik tegen mijn leidinggevende: oké, ik kan weer door.
Waar kan ik ingezet worden? Ik ben een bouwer, geen beheerder.

Ik ontdek dat mensen snel “ja”tegen me zeggen
Een paar jaar geleden word ik gevraagd om naar een locatie buiten Amsterdam te gaan en ik vraag: wat deugt daar niet?
Het antwoord is: op dit moment niets. De GGD heeft twee jaar op rij een aantal constateringen gedaan en geeft ons nu drie maanden de tijd om alles te herstellen.
Wie bedenkt dat ik deze klus kan klaren, denk ik, maar ik besluit het te gaan doen.
Ik stap de locatie in, scan de lokalen en de medewerkers en ga met een project team aan de slag met een concreet plan.
Ik krijg volledige medewerking en vertrouwen van mijn divisie directeur: Claudia, doe voorstellen en ik zal tegen alle voorstellen “ja” zeggen.
Wow!

Ik ben de kapitein en breng orde
Ik heb gesprekken met alle medewerkers en presenteer ze mijn plan: stap je in, of niet?
Ook laat ik een aantal medewerkers overhevelen naar een andere locatie want ik zie dat zij de rol van kapitein op zich nemen en dat is nu juist de rol die ik full time invul.
Vanuit mijn vorige locatie zijn er twee medewerkers met me meegegaan en met 2 andere voor mij bekende medewerkers, zijn dat al vier van de acht mensen die mij en mijn werkwijze kennen.
Ik bestel een container en ga puinruimen: alles wat stuk en kapot is gaat weg en alle administratie ouder dan een paar jaar, gaat ook weg.

Ik ruim heel makkelijk veel puin
Ik maak op papier een andere indeling van de kinderen en de medewerkers en ook dit plan presenteer ik aan het team en de ouders.
Het zijn impopulaire maatregelen maar ze zijn noodzakelijk om de locatie in zo een korte tijd op de rit te krijgen én om de kwaliteit te verhogen.
Ik kan me niet goed vinden in je plan, kom je terug op je besluit?, is een veel gestelde vraag die ik beantwoord met: Het is niet wat je wilt horen, maar eerlijker kan ik niet zijn: nee, ik blijf bij mijn besluit.
In no time maken we enorme stappen en bij diverse her-inspecties blijkt dat alles, maar dan ook werkelijk alles in orde is.
En dat is een flinke prestatie als je weet aan hoeveel eisen en wet en regelgeving de kinderopvang moet voldoen.
We gaan van vier naar vijf groepen en na negen maanden zelfs van vijf naar zes groepen.
De locatie verkoopt zichzelf en we krijgen klanten via klanten.
Ondanks de krapte op de arbeidsmarkt, hebben we zelfs geen vacatures want vanuit het team, stromen nieuwe medewerkers in.

Toch word ik moe van puinruimen
Dan komt het moment dat ik me realiseer dat de locatie staat, dat er routine in mijn werk is gekomen en dat ik een beheerder ben geworden en dan sta ik niet in mijn kracht.
Maar ik realiseer me ook dat ik puinruim moe ben geworden dus naar een andere locatie gaan is voor mij geen optie.
O jee, wat nu?

Ik wil mijn eigen kwaliteiten inzetten
Mijn divisie directeur vraagt me om met een plan te komen.
Ik heb met diverse mensen gesprekken: veel teamleden uit diverse locaties, collega managers en voormalig leidinggevenden.
Want wat ik me realiseer: hoe kan het dat het me steeds weer lukt om een locatie van a naar d te krijgen: de locaties hebben een hoge kwaliteit, tevreden ouders, een zeer betrokken team waardoor het verzuim altijd heel laag is en de betrokkenheid groot, het zijn financieel gezonde locaties en er wordt hard gewerkt maar de werkdruk beleving is laag.
Dat laatste boeit me mateloos: uit een onderzoek blijkt dat mijn team de werkdruk beoordeelt met een 5,5 ten opzichte van een 7,4 van de gemiddelde medewerker van dezelfde organisatie.

Ik ontdek mijn eigen management stijl
Uiteindelijk presenteer ik een plan aan mijn directeur dat begint met het uiterst zelfverzekerde:
We hebben de zeven wetten van Covey (bekend management boek) en we hebben de zeven uitgangspunten van Claudia.
Als je als manager deze uitgangspunten hanteert en dat geldt zowel binnen als buiten de kinderopvang, dan is het effect:
Medewerkers weten wat ze moeten doen en waarom. Als er een knelpunt is, wordt dat binnen het team opgelost.
Niemand loopt op zijn of haar tenen en iedereen wordt in zijn of haar kracht gezet.
Deadlines worden behaald, er is geen stress en de onderlinge betrokkenheid en commitment is heel hoog.
En wat dit doet met de resultaten, is een logisch gevolg en laat zich raden.

Ik zie wat mijn unieke uitgangspunten als manager zijn
Ik heb 18 jaar ervaring als (interim) locatie manager en heb na mijn burn out nooit stress of werkdruk ervaren.
En dat komt écht door het hanteren van deze uitgangspunten. En die uitgangspunten leg ik graag uit.
Want hierdoor krijgen we minder managers die gebukt gaan onder stress, meer betrokken medewerkers en betere resultaten voor de organisatie of het bedrijf.
Ik zeg een win-win-win.

Mijn zeven uitgangspunten komen vanuit mijn ervaring
Dus kan ik jou, je team, je organisatie of bedrijf helpen om te verbeteren, huur me in!
Zoals gezegd: managen in Uganda doe ik tegen een kleine vergoeding van de daadwerkelijke kosten (ticket en verblijf) en in Nederland tegen een eerlijk uurtarief.
Geïnteresseerd? Neem contact met me op! info@makethenextstep.nl of mailclaudia@makethenextstep.nl